Selwyn Birchwood
|
 |
Afkomstig van Orlando FL. leerde Selwyn Birchwood reeds op jeugdige leeftijd gitaar spelen. Het was de muziek van Jimi Hendrix die hem destijds richting blues en blues-rock kwam te duwen. Het leidde ertoe dat Selwyn Birchwood zich nog dieper kwam te verdiepen in de blues. Hij begon te luisteren naar de 3 Kings maar kwam tenslotte uit bij Buddy Guy. Mede door blues legende Sonny Rhodes werd het ernst met deze Selwyn Birchwood en na het behalen van zijn diploma richtte hij in 2011 zijn eigen band op. Van toen af aan ging het steeds cresendo en in 2013 werd hij de laureaat van de IBC te Memphis. Eén van de juryleden destijds was Alligator baas Bruce Iglauer en die kon dit natuurtalent uiteraard niet laten schieten. In 2014 verscheen bij Alligator Records het album 'Don't Call No Ambulance'. Met grote trom kwam hij zo dan richting Europa. Het helaas afgehaakte 'Nacht van de Blues' in Wuustwezel (2015) boekte hem voor hun laatste festival en dus waren mijn verwachtingen hoog gespannen, zeker na al die video's op You Tube te hebben bekeken. Helaas werd ik die avond een illusie armer want buiten enkele slide hoogstandjes werd het eerder een vlak optreden. Herkansing dan op 'Gevarenwinkel'? Het was Bruce Iglauer die hem vergezelde richting de weide van Varenwinkel. Selwyn Birchwood werd de ultieme headliner iets waar je als laatste op een meerdaags festival niet moet voor staan te springen. Voor hem kwam er toen ook eentje uit de Alligator stal zijn gitaar laten spreken en dan hebben we het over Jarekus Singleton. Misschien kwam het door de vermoeidheid maar 2 blues-rockers om een blues & roots festival af te sluiten is misschien net van het goede teveel en dus bleef in nog enigszins op mijn honger zitten. Nu heb ik net zijn nieuwste album beluisterd en weerom heb ik niets dan lof over voor deze Selwyn Birchwood. Dit is niet de snoeiharde bluesrock maar een album vol met swampy en funky blues. De '13' nummers op deze 'Pick Your Poison' zijn allemaal van de hand van hemen moeten we zelfs als eertse toegeven dat er een uitzonderlijk knap songwriter huist in deze Selwyn Birchwood. Diversiteit is troef op dit album beginnende bij het het stevige slide bluesje en openingstrack 'Trial By Fire' dat muzikaal versterkt wordt door Regi Oliver op de fluit alsof een Ian Anderson himself meespeelt. De baritone sax van Regi kan je tijdens een concert van Selwyn moeilijk wegcijferen. Zo ook op het gospel gespeende ' Even The Saved Need Saving'. Op het delta blues nummer 'Guilty Pleasures' houden de heren het semi-akoestisch. Titeltrack 'Pick Your Poison' is dan weer doorweekt van heerlijke funk à la Watson maar ook met een gevoel alsof er een Guy Forsyth aanwezig is. Soulvol is zeker en vast 'Heavy Heart' waarop Selwyn Birchwood enkel mooie rifjes uit zijn gitaar weet te halen. 'Reeping Time' is dan weer een low-down swamp blues nummer gebracht met diezelfde donkere en schurende klankkleur aals een TJW. De blues-rockers onder ons zullen zonder meer 'My Whiskey Loves My Ex' weten te waarderen waarna hij een pracht van een jazzy ballad uit zijn hoed weet te toveren met het mooie ' Lost In You'...
|
|
tracks: 01. Trial By Fire
|
|
more info: year: 2017 artist: Selwyn Birchwood label: Alligator Records musicians: Selwyn Birchwood:guitar, lap steel & vocals
|
|
